Posta

Pyetja:

Ju lutem më ndihmoni me ndonjë këshillë . Si mund ta bindësh apo ta bësh të kuptojë një fëmijë 10 vjeç të heqë dorë nga zakoni i të marrë gjërat fshehurazi (para kryesisht). Studion terrenin në shtëpi dhe gjen rastin kur nuk ka njerëz rreth e rrotull ose nuk e di ç’i thot mendja dhe merr para ose prek gjërat që sduhet . Nuk e di çfarë metode mund ta bëjë të arsyetojë (janë veprime të përsëritura jo vetëm 1 herë). Nuk i mungon gjë nga ana ekonomike ... Nuk e di ... Do lexoj me kujdes përgjigjen tuaj.....flm...

Përgjigjia:

E kuptoj ndjenjën tuaj sikur nuk po bëni asgjë dhe se duhet të bëni patjetër diçka apo të gjeni një mënyrë se si ta bëni djalin të bindet që “të mos marr më gjëra fshehurazi”. E vërteta është se kemi të bëjmë me një sjellje shumë delikate; e cila në fakt është një simptomë që po na thërret të kuptojmë botën e tij të brendshme. Pra, përpara se të shkojmë te NDËRHYRJA duhet të kuptohen arsyet e kësaj sjellje, sepse çdo sjellje e ka një funksion.

Në këtë pikë mund t’iu them se ajo çfarë është emergjente që ju të bëni është të flisni me bashkëshortin tuaj dhe të dy së bashku ta shikoni këtë sjellje të djalit tuaj jo si një sjellje që duhet disiplinuar, por si një sjellje që duhet kuptuar dhe trajtuar me seriozitetin që i takon. Them “nuk është një sjellje që duhet disiplinuar” sepse këtu nuk kemi të bëjmë me mosnjohjen e koceptit të pronësisë dhe as me nevojën për para për të plotësuar nevojat e veta apo që të ndihet i barabartë me shokët. Pra, qartazi shihet se funksioni i kësaj sjellje është tjetër, dhe se ky funksion mund të kuptohet vetëm nëpërmjet fëmijës. Prandaj unë nuk po guxoj të dal në përfundime apo parashikime të nxituara përsa i përket “brendisë së tij emocionale” dhe se si e ndihmon kjo sjellje kompulsive e të vjedhurit, ama do guxoj tju them se djali juaj po shfaq një simptomë dhe se simptomat duhen trajtuar.

Ndërkohë, ajo çfarë ju mund të bëni ndërsa vendosni kontakte me profesionist të shëndetit mendor (psikologe, terapiste fëmijësh etj) është

·         Të qëndroni të qetë; nëse ju inatoseni, zemëroheni dhe ja shprehni këto ndjenja intensive djalit tuaj me shumë gjasa do instaloni te ai ndjenjën e fajit dhe turpit, çka do ndikojë më tej në vetvlerësimin e tij.

·         Mund të flisni qetësisht me të duke i thënë se ju e dini se ai ka marr diçka (nëse jeni të sigurt për këtë) dhe se do të donit të kuptonit çfarë e shtyu ta bënte këtë gjë. Mund t’i shprehni gjithashtu ndijesinë që ju patët për këtë, por duhet të bëni kujdes t’i referoheni vetëm sjelljes si diçka e gabuar dhe jo atij si fëmijë.

·         Qëndrojini pranë dhe qëndroni me të; jo për ta kontrolluar apo penguar që ai të realizojë planin apo sjelljen e tij, më shumë se për ta shpërblyer për gjërat që ai i bën shumë mirë; sepse fëmijët kanë nevojë për këtë vëmendje.

Këmbëngul edhe një herë duke thënë që nuk kemi të bëjmë me një “zakon” të fëmijës për të marr gjëra fshehurazi, por është një simptomë që tregon se ka diçka që nuk shkon dhe se në këtë pikë djali juaj ka nevojë për ndihmë.

Uroj të më keni kuptuar drejtë dhe përgjigja tju ketë shërbyer.