Pse
njohuritë për zhvillimin e fëmijëve janë esenciale për vlerësimin? Arsyeja pse
zhvillimi konsiderohet si çështja kryesore, si praktika kompetente, krijimi i
një baze normative, dhe matje? Shumë nga këto argument janë formuluar në
diskutimin e mëposhtëm:
1)
Të kuptuarit e zhvillimit të fëmijëve ofron një kontekst i cili provon nëse
sjellja aktuale e fëmijëve është tipikisht e shëndetshme apo jo. Fakti që
fëmijët kanë filluar të përdorin 2
shprehje fjalësh ka një domethënie dukshëm të ndryshme në moshën 1, 2 apo 3
vjeç. Në moshën 1 vjeç, kjo sjellje mund të sugjeroj aftësi të avancuara, në 2
vjeç është sjellje e përshtatshme e moshës, dhe në 3 vjeç, kemi të bëjmë me një
vonesë të mundshme të foluri. Pra, e njëjta sjellje nënkupton nivele të
ndryshme të përvetësimit gjuhësor kur merret në konsideratë niveli gjuhësor që
duhet të ketë në një moshë të caktuar me atë çka fëmija jep në atë moshë zhvillimore.
2)
Zhvillimi i fëmijëve bën krahasimin e pikëve të grupit normativ teorikisht
kuptimplot. Pra, bëhet interpretimi efektiv dhe krahasimi i rezultateve të
fëmijëve me grupin normë për një test të veçantë. A është vërtet kuptimplotë që
rezultatet e fëmijëve në një rang mesatar të krahasohen me të tjerë 12 vjeçarë?
Ose a është një supozim themelor që 12 vjeçarët në përgjithësi posedojnë aftësi
konjitive të sigurta dhe që fëmijë të veçantë të vlerësuar kanë aftësi
konstruktive vizuale hapësinore që janë konsistente me nivelin zhvillimor? Ky
pohim është në thelb midis grupit, ose krahasimit të normave të referuara. Kur
një krahasim jep performancën e një fëmije në grupin normativ, supozimi është
se rezultatet individuale të fëmijëve janë të krahasueshme me rezultatet e
fëmijëve të cilët teorikisht kanë arritur një nivel të konsiderueshëm të
zhvillimit dhe, në këtë rast, kemi një zhvillim konstruktiv vizual hapsinor.
3)
Informacioni mbi piketat themelore të zhvillimit është një aspekt i një
vlerësimi të plotë që përmirëson aftësitë për të bërë hipoteza për probleme
aktuale. Asnjë vlerësim nuk është i kompletuar pa një shumë të intervistave
informuese (me fëmijët, përkujdesësit të parë, personelit të shkollës). Një
pjesë e rëndësishme e kësaj interviste do të jetë ajo e bazuara në zhvillim. Ka
shumë shembuj për mënyrën më të mirë të të pyeturit në lidhje me zhvillimin e
hershëm të fëmijëve. Megjithatë, çështja themelore që është shpesh e adresuar
është nëse fëmija ka arritur piketat e tij ose të saj zhvillimore brenda
limiteve normative apo nëse është model i vonesës. Historia e plotë e
zhvillimit e vendos performancën aktuale të fëmijës në një kontekst. Për një
fëmijë që shfaq zhvillim tipik, mundësia e shfaqjes së modelit të vonesës është
larguar. Në mënyrë të ngjashme, një model i hershëm vonese ofron konfirmimin e
një ndryshimi, ende të qëndrueshëm dhe konsistent, modeli aktual dhe historik
jo tipik i zhvillimit.
4)
Zhvillimi i fëmijëve ofron brendësinë e pikës së subjektit të referencës. Ky
është një supozim i qenësishëm se zhvillimi proçedon në një mënyrë lineare dhe
se trajektorja zhvillimore për shumë fëmijë rritet gjatë gjithë kohës.
Megjithëse perspektiva e jetës sugjeron se zhvillimi është si shumëdimesional
ashtu edhe multifunksional, shumë profesionist presin që fëmijët të progresojnë
shëndetshëm drejt zhvillimit të aftësive, me disa shkëputje të vogla. Kështu,
në qoftë se ndodh një regres i rëndësishëm dhe i qëndrueshëm në rezultatet e
fëmijës, kjo do të jetë një shenjë ose tregues i një anomalie. Kjo mënyrë
krahasimi, gjithashtu quhet krahasim kohor i përcaktuar, përgjigjet e pyetjeve
se si është trajektoria e funksionimit të fëmijës me moshën, kohën dhe maturimin.
Këto janë disa çrregullime të fëmijërisë dhe fillimi i regresionit të
zhvillimit si një nga kriteret diagnostikuese. Për shembull, çrregullimi i Ret’s
karakterisohet nga një regresion i zgjatur zhvillimor që është i paraprirë nga
një periudhë normale e zhvillimit.
5)
Teoritë e zhvillimit mund të ndikojnë në
interpretimin e rezultateve të testit dhe ndikimin e ekzaminuesit në
administrimin e testit. Faza e teorive të zhvillimit supozon se aftësitë
konjitive janë të shkëputura dhe ndryshimi i tyre është me natyrë kualitative.
Janë ndikimet e ndjekjes së një modeli të vazhdueshëm ose jo të zhvillimit për
interpretimin e ndryshimeve në rezultatet e testeve të fëmijëve. Për shembull,
një ndikim i fazës së modelit të zhvillimit është ai i ritestimit të fëmijës në
6 muaj që çon në rezultate të ndryshme ose rezultate të qëndrueshme, në varësi
të fazës së zhvillimit që ka ndryshuar te fëmija. Kështu, qëndrueshmëria e
rezultateve të testit (çfarë ne konsideruam test = besueshmëri në test) nuk
mund të quhet shumë gjatë tregues psikometrik i rëndësishëm. Në mënyrë të
ngjashme, një ekzaminues që është ithtar i teorisë së Lev Vigotskit dhe
konceptit të tij mbi zonën proksimale të zhvillimit, mund të shikojë testimin e
limiteve shumë ndryshe ndjekur nga një administrim standart. Testimi i limiteve
dhe shtimi i detyrave të mësimdhënies përpara administrimit të masave konjitive
mund të krijohet zona ku fëmija mund të demonstrojë aftësitë.
Në
përmbledhje, marrja parasysh e konsideratës zhvillimore është esenciale për një
vlerësim kompetent të fëmijëve dhe adoleshentëve.Ky nuk është një argument i
ri, autorë të tjerë kanë pohuar domosdoshmërinë e strukturës së zhvillimit kur
intervistohen dhe projektohen ndërhyrjet e trajtimit për popullatën e fëmijëve
dhe adoleshentëve.
Comments
Post a Comment