Skip to main content

Posts

Showing posts from May, 2017

Posta

Pyetja: Ju lutem më ndihmoni me ndonjë këshillë . Si mund ta bindësh apo ta bësh të kuptojë një fëmijë 10 vjeç të heqë dorë nga zakoni i të marrë gjërat fshehurazi (para kryesisht). Studion terrenin në shtëpi dhe gjen rastin kur nuk ka njerëz rreth e rrotull ose nuk e di ç’i thot mendja dhe merr para ose prek gjërat që sduhet . Nuk e di çfarë metode mund ta bëjë të arsyetojë (janë veprime të përsëritura jo vetëm 1 herë) . Nuk i mungon gjë nga ana ekonomike ... Nuk e di ... Do lexoj me kujdes përgjigjen tuaj.....flm... Përgjigjia: E kuptoj ndjenjën tuaj sikur nuk po bëni asgjë dhe se duhet të bëni patjetër diçka apo të gjeni një mënyrë se si ta bëni djalin të bindet që “të mos marr më gjëra fshehurazi”. E vërteta është se kemi të bëjmë me një sjellje shumë delikate; e cila në fakt është një simptomë që po na thërret të kuptojmë botën e tij të brendshme. Pra, përpara se të shkojmë te NDËRHYRJA duhet të kuptohen arsyet e kësaj...

Vetja dhe të tjerët I.Alikaj & K.Profka

Janë katër stade bazë të zhvillimit të të kuptuarit individual të vetes dhe ndarjes nga të tjerët. Në fazën  e parë dallimi ndërmjet vetes dhe të tjerëve është i paqartë dhe konfuz. Më vonë në foshnjëri ka një ndërgjegjësim për ndarjen fizike të vetës nga të tjerët, por konfuzioni për ndryshimet e brendshme qëndron ende. Më vonë me maturimin e fëmijëve ata ndërgjegjësohen se përveç ndarjes fizike ata nga të tjerët ndahen edhe nga eksperienca e cila ndryshon gjëndjet e brendshme. Në fund adoleshentët janë të aftë që të kuptojnë se historia personale e gjithësecilit është unike dhe se ajo ndikon eksperiencat e tyre të brendshme. Marrëdhënia interpersonale: moshatarët dhe shoqëria Familja, moshatarët dhe shokët e ngushtë janë përcaktuesit kryesorë të përfitimeve të zhvillimit të fëmijëve dhe adoleshentëve. Moshatarët dhe shoqëria kanë një ndikim të madh në angazhimin dhe performancën në shkollë dhe mund të jenë një fondacion për themelimin e marrëdhënieve romantike. Ashtu si ko...

Zhvillimi emocional te femijet I. Alikaj & K. Profka

Zhvillimi emocional përbën një fushë të rëndësishme të funksionit dhe zhvillimit fizik dhe konjitiv. Kërkimet e mbledhura për zhvillimin  emocional janë krejt të ndryshme.  Ndryshime të dukshme janë shënuar më vonë në disa fusha kyçe të cilat përfshijnë të kuptuarit e emocioneve, njohja dhe kompetenca e emocioneve dhe strategjitë për të rregulluar emocionet. Aftësia për të interpretuar apo shpjeguar reagimin emocional personal apo të një tjetri është një aftësi themelore për marrëdhëniet interpersonale. Në zhvillimin e hershëm fëmijët bëhen të vetëdijshëm për gjashtë emocionet bazë: i zemëruar, i mërzitur, i frikësuar, i dashuruar dhe i suprizuar, dhe në zhvillimin emocional ndodh një tranzicion në aftësitë e fëmijëve për të identifikuar dhe përcaktuar emocionet e veta dhe ato të të tjerëve. Puna e hershme në zhvillimin emocional nga Harter (1983)  sugjeroi një progresion nga aftësia për të parashikuar një emocion të vetëm, në aftësinë për të parashikuar shumë emocio...

“Fëmijët e sotëm nuk dinë të luajnë”

Kudo ku diskutohet për fëmijët në ditët e sotme, diskutimi vishet me cilësimin dhe përcaktimin “fëmijët e këtij brezi” apo akoma më keq “ky brezi i sotëm”. Dhe nuk mbetet me kaq, por diskutimi mbi “këtë brezin e sotëm” vazhdon duke u veshur me tone revolte, me tone zhgënjimi, zemërimi, inati dhe madje, me hipokrizinë më të madhe, guxohet t’i veshin bisedës edhe disa tone keqardhjeje. I vendosin vazhdimisht fëmijët në një tabelë qitjeje dhe kush e kush të shënojë më shumë në këtë tabelë. Dikush ankohet se ky brez nuk di të luaj, nuk di të komunikojë, di të përdorë vetëm elektronikën, kërkon vetëm gjëra të shtrenjta, nuk i ndahet telefonit, tabletës apo kompjuterit, nuk i hyn në sy lojë tjetër përveç lojrave online, nuk mëson… dhe ka kaq shumë gjëra që “ky brez” nuk di të bëjë ose ka kaq shumë gjëra të kota dhe të pavlera tek të cilat është fokusuar, saqë diskutimi nuk ka të sosur dhe vazhdon e vazhdon aq sa shpesh herë duket se krahasimi i “fëmijëve dikur” me “fëmijët sot” lëshon një l...

Zhvillimi konjitiv I fëmijëve

Zhvillimi konjitiv mbulon një rend të gjërë funksionesh, një sërë lidhjesh të komplikuara të ndryshme në zhvillimin e trurit që ndodhin gjatë fëmijërisë dhe adoleshencës. Lobi frontal është zona më kritike e trurit e përfshirë në ndryshimet intelektuale dhe konjitive gjatë zhvillimit dhe është pjesa e fundit e trurit e cila maturohet. Periudhat prioritare të rritjes përfshihen në korteksin frontal që nga lindja  në vitin e dytë të jetës dhe në moshën 4-7 vjeç, gjithsesi maturimi nuk është i kompletuar deri në rinin e hershme. Pjesa e konsiderueshme e ndryshimeve në pjesën e trurit që nga lindja përbëhen nga qeliza dhe mjelinizimi i tyre. Mjelinizimi i lidhjeve sinaptike të rëndësishme vazhdon në adoleshencë, ku në të njëjtën kohë ndodh edhe prerja sinaptike ose shkëputja dhe proçesi konjitiv bëhet më efiçent. Këto ndryshime kritike në tru janë të nevojshme dhe me aftësitë konjitive komplekse shfaqen në mes të fëmijërisë dhe në adoleshencën e hershme dhe vazhdojnë në rini. Por ...

Rëndësia e kontekstit zhvëllimor për vlerësimin e fëmijëve.

Pse njohuritë për zhvillimin e fëmijëve janë esenciale për vlerësimin? Arsyeja pse zhvillimi konsiderohet si çështja kryesore, si praktika kompetente, krijimi i një baze normative, dhe matje? Shumë nga këto argument janë formuluar në diskutimin e mëposhtëm: 1) Të kuptuarit e zhvillimit të fëmijëve ofron një kontekst i cili provon nëse sjellja aktuale e fëmijëve është tipikisht e shëndetshme apo jo. Fakti që fëmijët kanë filluar të  përdorin 2 shprehje fjalësh ka një domethënie dukshëm të ndryshme në moshën 1, 2 apo 3 vjeç. Në moshën 1 vjeç, kjo sjellje mund të sugjeroj aftësi të avancuara, në 2 vjeç është sjellje e përshtatshme e moshës, dhe në 3 vjeç, kemi të bëjmë me një vonesë të mundshme të foluri. Pra, e njëjta sjellje nënkupton nivele të ndryshme të përvetësimit gjuhësor kur merret në konsideratë niveli gjuhësor që duhet të ketë në një moshë të caktuar me atë çka fëmija jep në atë moshë zhvillimore. 2) Zhvillimi i fëmijëve bën krahasimin e pikëve të grupit normativ teo...

PERSPEKTIVA PERSONALE MBI PRESPEKTIVËN PSIKODINAMIKE: PERSPEKTIVA E ZHVILLIMIT “MARRËDHËNIA E FËMIJËS ME OBJEKTIN”

Teoria e marëdhënies me objektin ka lindur nga terapia psikodinamike dhe ka si fokus marrëdhënien që fëmija krijon me objektin e tij më të afërt.  Origjina e marrëdhënies me objektin është që në vitin e parë të jetës dhe mendohet se nëna është objekti më i dashur i fëmijës dhe me të cilin fëmija krijon një marëdhënie shumë të ngushtë. Pikëpamjet sipas psikologëve psikoanalitik për marrëdhënien me objektin             Sipas Frojdit : Objekti i parë më i rëndësishëm është gjiri i nënës ku fëmija fillon të ndjejë dashurinë dhe ngrohtësinë e nënës. Kjo ndihmon edhe në atashimin e fëmijës. Sipas tij marrëdhënia që fëmija krijon me gjirin e nënës mund të nxisë edhe ankthin që do të thotë se nëse fëmija përjeton ankth gjatë ushyerjes me gji, ose nëse nuk ushqehet kur ai ka nevojë, më vonë në jetë ai mund të përjetojë ankth.  Marrëdhënia fillestare që krijon fëmija me objektin (nëna)  që në vitin e parë të jetës ndi...